هر کسي کو دور ماند از اصل خويش باز جويد روزگار وصل خويش
مدتها بود منتظر اين نجوا بودم ؛ داشت دبر مي شد . مطمئن بودم ملائکه آسمان حافظ جواني است که در قبل از بلوغ شوري اشک وصل را در بارگاه امام رئوف چشيده باشد . انگشتانه وجودم در سعي بين صفا "التماس "و مروه " التجاء " بي تاب شده بود . آن هنگام که ريزگردهاي خناس افق را محو ومسير را پر سنگلاخ مي کردند همه آسمانيان به معرفت و پاکي وادب او شهادت مي دادند .