به نام خدا:
جناب آقاي ثقفي ! سلامٌ عليکم:
به غرور اشاره کرديد! دراين زمينه خدا به ضماير بندگانش آگاهتر است( خدا همه ي ما را از غرور حفظ کند).
اخوي محترم! در خصوص لزوم وحدت شيعه و سنّي ـ با رعايت همه ي شرايطش ـ ، حقير قبلاً پاي فشردم و طرح دوباره¬ي آن، باعث انحراف از بحث است. البته در مواجهه با دشمن، دو برادري که داراي عقايد نا هم گونند اتّحاد مقطعي بيش تري پيدا مي کنند، ولي در عين حال اختلافاتشان پا بر جاست؛ از قضا طرح دروني اين اختلافات، باعث پختگي بحث و إن شاء اللّه روشني طرفين مي گردد.
(فرموده ايد: احاديثي نقل شده که نمي توانيد اعتبارش را بررسي کنيد)در مورد بررسي اعتبار روايات،نه بنده حق سست جلوه دادن احاديث را دارم،نه حضرت عالي و نه هيچ غير فقيه ديگري.
اين جمله ي شما به اين مي ماند که بنده و شما در مواجهه ي با بيماري که داروي قلب مصرف مي کند، در احتمال ضرر رساني آن داد سخن سر دهيم! در اين زمينه پزشک اظهار نظر مي کند و نيز در حيطه ي روايات،فقيه.لذا مراجعه به آثار محدّثين بزرگي؛ چون مرحوم کليني، مجلسي، صدوق و ...، راه گشاي ما و نقطه ي اطمينان ما خواهد بود(البته به اين شرط که اين ميزان سواد عربي داشته باشيم که به فهم ظاهري احاديث موفّق شويم؛ و گر نه بايد به ترجمه ي صحيح آن مراجعه کنيم ).