من خيلي مالديو رو دوست دارم، جاي قشنگيه، يک بار برنامه اي مي ديدم در مورد يک هتل خيلي خيلي گران در آنجا. هتل که نه، در حقيقت مجموعه اي از ويلاها بود. طراحش ميگفت يکي از معيارهاي ما اين بود که بين هر دو ويلا لااقل 20 متر جنگل باشه تا ساکنين همديگه رو نبينند و از وجود هم با خبر نشوند. مالديو را بهشت روي زمين ناميده اند. با همين طبيعتي که آدمي زادي درش نباشد.
بهشت آسماني خداي من اما ميگويند، آنجاست که آدم هاي خوب در کنار هم اند، پر از آدم ها و کلام دايم آنها:
سلام و سلام است.