قفس به اميد زنده بود...و اميد تمام سرمايه اي است که مي توان داشت...در برابر صاحب خانه...

پرنده بايد راه و رسم مي آموخت.راه و رسم بودن کنار قفس. محبت کردن. و با صاحب خانه بودن... قفس هم.آموختند؟؟

زيبا بود. خوب قلم مي زنيد.

راستي!
عاقبت پرنده از جلوي غاري که پرنده اي در آن بود، بلند شد؟چرا؟

خيلي بي حرمتي مي کني به قفس. دل پرنده نمي شکند از اين بي حرمتي ها؟ لابد پرنده ات هم احترام به قفس سرش نمي شود...

بي تابانه منتظر خواندن قسمت بعدي اش هستم. شايد آن وقت بهتر بتوانم بابت اين پست نظر بدهم.