باز قلم به دست گرفتم؛ خدا کند که نسوزم ...

بنگر به جهان، چه طرف بربستم؟ هيچ
وز حاصل عمر چيست در دستم؟ هيچ
شمع طربم ولي چو بنشستم، هيچ
من جام جمم ولي چو بشکستم، هيچ
نمي دونم چرا وقتي اين متن رو خوندم ياد اين شعر خيام افتادم ( البته با صداي نامجو )
يک جور خشم و تحقير در اين نوشته هست ، که شايد خشمش را بپسندم گاهي ، اما تحقيرش را نه.